Interview met een kattengedragdeskundige

Liesbeth Puts is kattengedragdeskundige.

Hoe bent u aan deze baan gekomen?

“Als kattengedragsdeskundige ben je zelfstandig ondernemer/zzp-er.”

Welke opleiding heeft u gevolgd om Kattengedragsdeskundige te worden?
“Ik heb de opleiding bij Tinley gevolgd, dat was toen de enige mogelijkheid.”

Kunt u een gemiddelde werkdag beschrijven?
“Als kattengedragsdeskundige bezoek ik eigenaren met een kat met probleemgedrag. Ook houd ik op gezette tijden spreekuren in dierenartspraktijken. Je bent afhankelijk van consultaanvragen, waardoor iedere dag er weer anders uit ziet. Kattengedragsdeskundige zijn is geen fulltime baan. Degenen die fulltime met diergedrag bezig zijn, geven daarnaast bijvoorbeeld ook les op het gebied van diergedrag.

Ik begin mijn dag meestal met het schrijven van een verslag van een huisbezoek. Daarna beantwoord ik de vragen van cliënten die in een therapietraject zitten. Ik schrijf voor meerdere bladen en blogs, dus ook daar besteed ik tijd aan. Afhankelijk van het moment kan het zijn dat ik een cursusdag voorbereid, vakliteratuur doorlees, een nieuw consult voorbereid of contacten met dierenartsen onderhoud. Ook sociale media en het onderhoud van mijn website vragen aandacht, omdat je op die manier klanten wil werven.

Aan het eind van de middag beantwoord ik de stroom mails die dagelijks binnenkomen. Veel mensen vinden mij op internet en stellen vragen over het gedrag van hun kat. Dan is het zaak om vriendelijk, maar kort te blijven, omdat je anders enkele uren per dag met je mail bezig kunt zijn! Consulten bij cliënten vinden ofwel overdag ofwel in de avonduren plaats.”

"Kattengedragsdeskundige zijn is geen fulltime baan. Degenen die fulltime met diergedrag bezig zijn, geven daarnaast bijvoorbeeld ook les op het gebied van diergedrag."

Welke competenties zijn belangrijk in uw beroep?
“Allereerst moet je goed met mensen om kunnen gaan. Je komt tijdens je huisbezoeken in veel verschillende situaties terecht en moet daarom over goede sociale vaardigheden beschikken.
Verder moet je goed kunnen observeren en snel analyses kunnen maken. Het stellen van een diagnose is essentieel voor het oplossen van het gedragsprobleem, maar je moet dit ook helder en begrijpelijk aan de cliënt uit kunnen leggen.

Verder moet je geduldig en flexibel zijn, goed kunnen improviseren en je gevoel voor humor kunnen behouden. Om dit vak op het juiste niveau uit te kunnen oefenen, moet je veel wetenschappelijke literatuur lezen en deze kritisch kunnen beoordelen. Goede kennis van het Engels en een hbo-denkniveau zijn noodzakelijk.”

Wat geeft uw baan de meeste voldoening?
“Het contact met mensen en de kick als je een dier kunt helpen. Een tevreden eigenaar die weer kan genieten van zijn of haar kat en een kat die weer goed in zijn vel zit is het mooiste resultaat wat je je kunt wensen.”

Wat zijn de minder leuke kanten van uw baan?
“Emotioneel kan het soms zwaar zijn. Het is helaas niet altijd mogelijk om een kat te helpen, om welke reden dan ook. Dat is erg frustrerend en soms verdrietig.

Soms zijn cliënten heel erg lastig te motiveren, dat vraagt veel van je tact en mensenkennis.
Het aller moeilijkste vind ik de telefoontjes of mailtjes waaruit overduidelijk blijkt dat een kat zeer dringend hulp nodig heeft (medisch of gedragsmatig) en waarbij je zeker bent dat de eigenaar er niets aan gaat doen.

De enorme stroom mailtjes die je netjes beantwoordt en waar je niet eens een kort bedankje voor krijgt, vormt eveneens een dagelijks terugkerende vorm van ergernis.”

Wat zou u doen als u geen Kattengedragsdeskundige zou zijn?
“Wat ik altijd al gedaan heb: pr-werkzaamheden.”

“Het aller moeilijkste vind ik de telefoontjes of mailtjes waaruit overduidelijk blijkt dat een kat zeer dringend hulp nodig heeft (medisch of gedragsmatig) en waarbij je zeker bent dat de eigenaar er niets aan gaat doen”

Wat was uw droombaan als kind?
“Dierenarts of bioloog.”

Hoe ziet u de toekomst van het beroep Kattengedragsdeskundige?
“Het vak krijgt steeds meer serieuze aandacht en wordt nu ook door dierenartsen gepromoot. Toen ik zes jaar geleden begon, werd ik nog vaak uitgelachen. Dat komt nu gelukkig niet meer zoveel voor, dus in die zin lijkt de toekomst zonnig.

Anderzijds is het vak nu zo populair dat er jaarlijks tientallen nieuwe kattengedragstherapeuten afstuderen. De markt is echter heel klein en het is nu niet meer mogelijk om hier je beroep van te maken.”

Welk advies zou u mensen die Kattengedragsdeskundige willen worden geven?
“Onderschat het beroep niet! Het lijkt gezellig om 'iets met katten' te doen, maar je start een eigen bedrijf op. Je moet tegen de onzekerheid van zeer wisselende inkomsten kunnen en je moet jezelf kunnen 'verkopen' aan potentiële cliënten.”

Over Praktijk voor Kattengedrag
“Als gediplomeerd en gecertificeerd kattengedragsdeskundige ga ik op zoek naar de oorzaken van probleemgedrag bij katten. Ik heb een achtergrond als psycholoog en heb daarnaast zeer veel ervaring op het gebied van katten. Ik volg de wetenschappelijke ontwikkelingen op het gebied van kattengedrag op de voet en werk nauw samen met dierenartsen. Ik ben aangesloten bij de SPPD, een branche-organisatie die uitsluitend werkt met professionele diergedragsdeskundigen.

Zie ook: www.praktijkvoorkattengedrag.nl."